ตำนานผียืมถ้วยชามที่วัดป่าเจริญธรรม
เรียบเรียงโดย ศุภกิตติ์ คุณา
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านบทความ เนื่องจากบทความนี้เป็นเรื่องเล่าและความเชื่อที่เล่าต่อกันมาอีกที เรื่องนี้ได้รับการเปิดเผยจากคุณวิชชุดา กิจคุณ กทม. ว่ามีผีที่หนองสะเลียม มายืมถ้วยชามของวัดป่าเจริญธรรมไปใช้นานถึง 3 เดือน แล้วนำกลับมาคืนให้วัดป่าเจริญธรรม ซึ่งเป็นวัดที่มีพระพุทธไสยาสน์ใหญ่ที่สุดของภาคเหนือ(ในสมัยนั้น) บริเวณไม่ไกลวัดมีหนองน้ำ ชื่อว่า หนอง สะเลียม(ต้นสะเดา) ปัจจุบันเขียนว่า หนองสะเรียม เล่ากันว่าในตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงดนตรีพื้นเมืองเหนือ โดยเฉพาะในคืนวันพระ แถวๆที่หนองน้ำมีปลาชุกชุม แต่ไม่มีใครกล้าจับ มีคนจากต่างถิ่นไปจับปลาเอาไปกิน จนเกิดเจ็บป่วยต้องมาทำพิธีขอขมา ส่วนเรื่องผีขอยืมถ้วยชามนั้นเกิดขึ้นหลายปีก่อน ถ้วยชามของวัดได้หายไปซึ่งเก็บไว้ในโรงครัว ใส่กุญแจล็อคไว้ตลอดเวลา ต่อมาอีกสามเดือนถ้วยชามซึ่งใส่ไว้ในเข่งก็กลับมาอยู่ที่เดิม โดยสภาพเหมือนถูกล้างใหม่ๆ และยังมีน้ำไม่สะเด็ดติดอยู่ในชามนั้น
ตลอดเวลาสามเดือนที่ถ้วยชามหายไปนั้นประตูโรงครัวก็ยังคงลั่นกลอนใส่กญแจไว้ อย่างแน่นหนา และลูกกุญแจก็เก็บไว้อย่างดี ไม่มีผู้ใดไปไขได้เลย จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เองชาวบ้านเชื่อว่าเป็นเพราะผี ซึ่งอาศัยในหนองน้ำ หนองสะเลียม มายืมไปใช้ เมื่อเสร็จแล้วจึงนำมาคืนให้ เรื่องนี้เราได้เดินทางไปพิสูจน์ถึงวัดป่าเจริญธรรม อ.สันป่าตอง เชียงใหม่ และได้พบ พระครูญาณภิรัต เจ้าอาวาส ซึ่งยืนยันว่าเป็นจริงตามคำบอกเล่าทุกประการ
เรื่องทั้งหมดเกิดกับท่านเมื่อ ปี พ.ศ.2510 ซึ่งเกิดขึ้นในขณะที่ทางการจะมาขุดลอกหนองสะเลียม อาตมาเป็นผู้พบเห็นตั้งแต่ถ้วยชามที่ใส่เข่งในโรงครัวหายไป ทั้งๆที่ห้องครัวใส่กุญแจและคนรักษากุญแจซึ่งเป็นผู้เฒ่าถือศีล ก็ยืนยันว่าไม่เคยไขกุญแจห้องครัว จนกระทั่งถ้วยชามหลายร้อยใบที่ใส่เข่ง มีจำนวนสิบๆเข่ง กลับคืนมาเองก็ไม่เคยไขกุญแจอีกเช่นกัน เป็นเรื่องแปลกประหลาดใจให้อาตมามาจนถึงทุกวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม พระครูญาณภิรัต กล่าวว่าชาวบ้านเชื่อกันว่าเกิดขึ้นจากแรงผีในหนอง กระทำขึ้น เหตุผลที่ทำให้เชื่อเช่นนั้นก็เพราะชาวบ้านเล่ากันมาหลายชั่วอายุคนว่าในหนองเป็นที่อยู่อาศัยของผี ซึ่งตายมาหลายร้อยปีเพราะเกิดแผ่นดินยุบลงไปเป็นหนอง เหตุเพราะไปจับเอาปลาไหลเผือกยักษ์บริเวณนั้นกินกันความเชื่อเช่นนั้นจึงทำให้ชาวบ้านไม่กินปลาในหนอง แต่ปีที่ผีมายืมถ้วยชาม เป็นปีที่ทางการจะขุดลอกหนองสะเลียม ซึ่งกำลังตื้นเขินและรอบหนองก็รกรุงรังด้วยต้นไม้ใหญ่น่าสะพรึงกลัว ทำให้เป็นหนองที่มีความลึกมีน้ำกินน้ำใช้ตลอดปี ชาวบ้านเชื่อว่า เมื่อทางการจะมาขุดหนองทำให้บรรดาผีทั้งหลายที่อาศัยในบริเวณนี้อยู่ไม่ได้ จึงต้องอพยพโยกย้ายไปที่อื่น ซึ่งเมื่อผีต้องอพยพจึงจำเป็นต้องใช้ถ้วยชามจำนวนมาก ต่อเมื่ออพยพได้หลักแหล่งเป็นที่เรียบร้อยจึงนำมาคืนให้วัดตามเดิม
เรื่องนี้พระครูกล่าวกับเราว่าเป็นเรื่องที่เขาเชื่อกัน แต่อาตมาก็ยังสรุปอะไรไม่ได้แต่ยืนยันเพียงอย่างเดียวก็คือ ถ้วยชามของวัดหายไปจริงๆโดยไม่มีใครไขกุญแจจะมีความแปลกอีกอย่างหนึ่งคือหลังจากที่เกิดเหตุการณ์นี้แล้วก็ไม่มีใครพบเรื่องราวแปลกๆของผีที่หนองสะเลียมอีกเลย แม้กระทั่งปลาในหนองทุกวันนี้ก็มีคนจับไปกินกันโดยไม่มีอันตรายรอบๆหนองที่เคยเป็นป่ารกก็มีบ้านเรือนปลูกสร้างขึ้นรอบๆหนองไม่เกรงกลัวเหมือนเมื่อก่อน หรือเพราะว่าผีที่หนองสะเลียม อพยพไปจริงๆ แล้ว
หมายเหตุ : พระครูญาณภิรัต หรือ หลวงปู่จำปี ฉายาสัทธายุตโต มรณภาพเมื่อปี พ.ศ.2537 ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้เกิดขึ้นสมัยเมื่อพระครูญาณภิรัตเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าเจริญธรรม
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านบทความ เนื่องจากบทความนี้เป็นเรื่องเล่าและความเชื่อที่เล่าต่อกันมาอีกที
